 |
 |
 |
| Roksolana |
Olga
Sumska |
Meryem
Uzerli |
 |
Losy potomstwa Mehmed zmarł w 1543 roku, prawdopodobnie na czarną ospę. Cihangir przypuszczalnie popełnił samobójstwo w 1553 roku, z żalu po śmierci straconego przyrodniego brata Mustafy. Bayezid został stracony w 1562 wraz z synami na rozkaz swojego brata Selima, który został w ten sposób następcą ojca i kolejnym sułtanem (jako Selim II), chociaż był najmniej zdolny z rodzeństwa. Córka Roksolany Mihrimah zarządzała haremem brata, pełniąc funkcję Valide Sultan. |
 |
W literaturze i sztuce Wraz z mężem stała się bohaterką wielu utworów artystycznych, m.in. symfonii C-dur Haydna z 1777. Roksolana była adresatką listów i poezji miłosnej Sulejmana. Miała prawdopodobnie wpływ na politykę zagraniczną Turcji – zachowały się jej dwa listy do króla Polski Zygmunta Augusta, w których wyrażała współczucie po śmierci Zygmunta Starego. Istnieje teoria, że dość łagodna polityka Sulejmana wobec Polski wynikała z wpływu Roksolany, czującej silne związki z rodzinną ziemią. Sułtanka była znana z licznych fundacji budowli religijnych (jako pierwsza kobieta w Turcji), głównie meczetów i szkół koranicznych (m.in. w Stambule, Mekce, Medynie, Adrianopolu). Imię Roksolana pojawiło się w literaturze francuskiej i włoskiej, oznaczało jej pochodzenie z Rusi i występowało w formach Roxolana, Roxolane, Roxelane, Rosanna, la Rossa. Imię Hürrem, nadane przyszłej sułtance w haremie, oznaczało z kolei „radosna”, „pogodna”, „kwitnąca”. Wskutek błędu Samuela Twardowskiego, który w swojej relacji z poselstwa w Turcji w latach 1621–1623 nagłośnił sprawę nazywania Roksolany „siostrą króla polskiego”, powstała legenda o królewskim pochodzeniu sułtanki. W rzeczywistości chodziło o symboliczne nazywanie sułtana „bratem króla Polski”, a w konsekwencji jego żony – „siostrą króla”[5]. |